Herken je dat? Dat je om de oren geslagen wordt met kreten, tips en ideeën over positief zijn. Of sterker nog: mensen die advies geven dat je ‘het even lekker positief moet bekijken’. We moeten altijd de ‘bright side’ van iets zien, met de nadruk op ‘moeten’ en als we dat niet doen is er iets mis met ons en worden we argwanend bekeken. Maar er is helemaal niets mis met balen, boos zijn, geïrriteerd zijn. Sterker nog; als je die gevoelens onderdrukt, wordt het alleen maar erger!
Een oud-collega van mij noemde zichzelf obsessief positief. Hij moest en zou altijd de pluskant van iets inzien en zeggen dat het goed met hem ging. Deed hij dat niet, dan was hij bang dat hij instortte. Iets wat een tijd later uiteindelijk ook gebeurde, ondanks zijn voortdurende “het is allemaal positief” zinnen.
Begrijp me niet verkeerd: ik houd van positieve zaken, ik heb ook liever dat iets leuk is dan vervelend. Maar balen, verdriet hebben, teleurgesteld zijn enzovoort zijn hele normale verschijnselen in ons leven en maken duidelijk dat je ergens om geeft. En jij en ik maken heel vaak vervelende gebeurtenissen mee. Ze hoeven niet groot te zijn. Het kan de teleurstelling zijn dat je voorstel niet wordt goedgekeurd, de irritatie wanneer je vriend afzegt voor het etentje, de schrik dat je klant zich niet gelukkig bij je voelt, boosheid omdat je collega zijn taak weer niet heeft uitgevoerd.
“We voelen vervelende gebeurtenissen liever niet”
Toch vinden veel mensen het lastig om te gaan met vervelende gebeurtenissen. We voelen ze liever niet, maar ze zijn er wel. Simpel gezegd reageren we op twee manieren: we minimaliseren het (stoppen het weg of lachen erom, doen alsof het ons niet raakt – “Nee hoor, doet me niks.”) of we maximaliseren het (voelen ons slachtoffer, maken het groot, vatten het persoonlijk op – “Waarom ik altijd?”).
Bij mindfulness leer je een derde manier, namelijk erbij te blijven zonder dat je verstrikt raakt in deze gevoelens of dat je ze wegstopt. Dat doe je met behulp van de 3 minuten ademruimte.
Die gaat als volgt (zet eventueel een timer op je telefoon):
1e minuut: Aandacht voor je ervaring.
Wat voel je aan emoties, aan lichamelijke sensaties en wat zijn je gedachten? Sta het toe, zonder dat je er iets mee hoeft te doen.
2e minuut: Aandacht voor je ademhaling.
Volg de inademing en de uitademing. Telkens weer opnieuw.
3e minuut: Aandacht voor je lichaam.
Voel hoe je staat op de grond, voel hoe je ruimte inneemt in de omgeving.
Zelf heb ik te maken met rugklachten. Dat betekent dat ik soms etentjes of afspraken moet afzeggen als ik te veel pijn heb. Dat laat mij natuurlijk niet onverschillig. Als ik me verheug op een etentje met vriendinnen of een viering met collega-ondernemers, baal ik natuurlijk verschrikkelijk dat ik niet mee kan.
Het heeft dan helemaal geen zin om erin te zwelgen, maar het heeft ook geen zin om te ontkennen naar mijzelf dat ik teleurgesteld ben. Wat ik doe, is het gevoel van teleurstelling erkennen (1e minuut) en daar niks aan veranderen. Gewoon toelaten dat ik me zo voel, zonder er een slachtoffer van te worden. Dan volg ik de 2e en 3e stap en ga ik weer door met waar ik mee bezig was. Ik ben niet gelukkiger onder de omstandigheden, maar ik verzet me er ook niet tegen. En dat levert een hoop minder weerstand op waardoor ik uiteindelijk weer gelukkiger word.
Dat er negatieve dingen in ons leven gebeuren is nu eenmaal realiteit. Hoe je ermee omgaat, dat is een keuze. Dat betekent dus niet dat je alles maar leuk moet vinden (en ook niet dat je alles negatief moet vinden). Het is zoals het is en niet anders. Sta je gevoel toe en neem afstand. De 3 minuten helpen je om er niet door opgeslokt te raken of ze juist weg te duwen. Gevoelens zijn menselijk en wij zijn nu eenmaal mens!
Wil je meer tips? Download dan mijn gratis e-book met praktische tips.