Mijn vriend is laatst voor zichzelf begonnen. Inschrijven bij de KvK en hop van start. “Gefeliciteerd, je bent nu eigen baas”, riep ik enthousiast. Maar daarna besefte ik dat dat natuurlijk onzin is. We zijn állemaal onze eigen baas. We bepalen zelf wat we doen in ons leven en in ons werk. We maken onze eigen keuzes en daarmee geven we richting aan ons leven. Ook al voelt het niet alsof we onze eigen keuzes maken, het is toch echt zo. We kiezen bijvoorbeeld ook hoe we reageren op datgene wat op ons pad komt.
Dat dit bij tijd en wijle behoorlijk moeilijk is, is me de afgelopen tijd weer pijnlijk (no pun intended) duidelijk geworden. Ik word namelijk behandeld voor heftige rugpijn. Daarbij krijg ik advies van verschillende specialisten: artsen en fysiotherapeuten die allemaal hun best doen om voor mij het beste resultaat te krijgen.
Maar ik ben daarin leidend, ik moet steeds de beslissing maken of ik wel of niet met een volgende stap doorga. Ik moet steeds afwegen wat het beste voor me is, waar ik het meeste baat bij heb, waar ik me goed bij voel. Dat moet ik doen met weinig kennis van zaken, behalve dan met de kennis over mijzelf. Er is niemand die me kan zeggen wat mijn beste pad is, ik ben de enige die het kan bepalen. Wie pijn heeft ervaren, weet dat het uitput en dus waar ik naar snak is iemand die mij zegt wat ik moet doen. Maar dat kan helemaal niet, ik moet het zelf uitstippelen!
“We willen graag dat iemand anders de beslissing neemt”
Zo gaat het ook vaak bij ons in het ‘normale’ leven. We willen graag dat iemand anders de beslissing neemt, dan hoeven we er zelf niet over na te denken (dat kost energie), hebben we zelf niet de verantwoordelijkheid (dan kunnen we altijd de schuld buiten onszelf leggen) of hoeven we niet voor onszelf op te komen (dat zou conflict op kunnen leveren).
Bovenstaande is hartstikke menselijk, dus veroordeel jezelf hier niet voor. Het verklaart alleen wel waarom we soms het gevoel hebben niet de baas te zijn over onszelf en het idee hebben dat we zelf de oplossing niet in handen hebben. Dit besef is de stap naar leiderschap over jezelf. En dat moeten we leren. We moeten leren om ons bewust te zijn van ons gedrag, van onze pijnlijke of soms beschamende keuzes en we moeten onze blinde vlekken gaan zien. Dit bereik je door afstand te nemen, te reflecteren en te durven handelen naar de blinde vlekken.
Hoe doe je dat? Je kunt beginnen met antwoord te geven op de vraag: Wat werkt er allemaal NIET voor me en wat kan ik daaraan doen?
Enne…vergeet niet om daarbij een beetje mild te zijn voor jezelf. Dat helpt ook.
Wil je meer tips? Download dan mijn gratis E-book met praktische tips.
