“Moet u ook met de lift?” Twee – door een bril zwaar uitvergrote – ogen keken me aan. “Dan kan ik me namelijk aan u vasthouden, ik kan niet meer zoveel zien.” verduidelijkte de man zijn vraag. De 90-jarige man pakte op de tast mijn arm vast en samen liepen we de lift van het ziekenhuis in.
“Dank u wel hoor”, zei hij. “Dat doen ze tegenwoordig niet meer. En weet u wat ze tegenwoordig ook niet meer doen? Gedag zeggen. Een volle wachtkamer in het ziekenhuis, maar niemand die elkaar nog groet. Alsof ik niet besta. Nou, ik dan doe ik ook niks terug.”
En daar, midden in de lift naar beneden, tussen de tweede en de eerste verdieping, sloeg de man de spijker op de kop in datgene waar leiders zo vaak moeite mee hebben: binding van mensen.
„Tja” antwoordde ik „ ik mompel meestal “Goedendag”. Ik voel me vaak een beetje ongemakkelijk als ik mezelf zo profileer.”
„Niet doen. Gewoon gedag zeggen, hoor.” vermaande de man „Voelen we ons een stuk beter door”. En hij liep weg, mij verbijsterd achterlatend. Ik wist dat hij gelijk had.
De leiderschapsles van een 90-jarige op klaarlichte dag in het ziekenhuis:
- Geef de mensen om je heen aandacht. Erken dat ze er zijn. Vraag hoe het gaat, ook als je er zelf niet helemaal gemakkelijk bij voelt. Het gaat namelijk niet om jou, het gaat om hen.
All it takes als eerste stap om mensen aan je te binden, is aandacht geven aan de ander: daarmee erken je dat ze bestaan en voelen ze zich gezien. En dat hoort bij mindful leiderschap.
Meer weten? Neem contact op of volg mijn training hoe je meer bewust kan zijn van de ander.
Delen:
