Voorheen werkte ik voor een baas. Hij heeft veel ervaring op het gebied van leiderschap, doordat hij een aantal jaren in verschillende besturen heeft gezeten, en gaf me met enige regelmaat adviezen die ik tot op de dag van vandaag meeneem. Zo ook die ene keer ruim 11 jaar geleden. Ik stapte foeterend zijn kantoor in na een gesprek met een klant. “Zij luistert niet!” riep ik. “En dat terwijl ik gelijk heb!”. Hij knikte en zei: “Gelijk hebben is niet hetzelfde als gelijk krijgen. En zolang jij dat niet onder de knie hebt, zal je niet snel krijgen wat je wilt en blijven jullie met elkaar overhoop liggen.” Ik mopperde wat na, maar hij had natuurlijk een punt. Ik kreeg geen gelijk van haar en onze samenwerking verliep moeizaam. Ik denk nog steeds dat uit dat project een betere uitkomst had kunnen komen.
“Ik zat vast in mijn eigen mindset”
Ik denk nog vaak aan deze woorden als ik weer in een soortgelijke situatie terecht kom. Ik heb wel eens gehoord dat ze in Japan zeggen als de ander het niet goed begrijpt, jij iets niet goed doet. Daar zit een kern van waarheid in. Als ik terugga naar mijn situatie besef ik dat ik toen vast zat in mijn mindset. Met andere woorden: ik legde het niet goed uit en wilde het graag op mijn manier. Als ik een iets flexibelere geest had gehad en minder gericht was op mijn gelijk halen, had ik makkelijker met haar kunnen samenwerken en had het me minder tijd en energie gekost.
Ik deel mijn fouten met je zodat jij hier je voordeel mee kan doen als je in eenzelfde situatie terecht komt.
Waar ging ik de mist in:
- Ik besefte niet genoeg dat we hetzelfde doel voor ogen hadden, namelijk het succes van de organisatie. Het ging niet om mijn succes of haar succes; het ging erom dat we het probleem zouden oplossen.
- Ik was zo overtuigd van mijn gelijk dat ik niet naar haar luisterde. Hierdoor luisterde ik niet naar haar argumenten, zorgen en woorden. Het effect hiervan was dat zij nog harder met haar hakken in het zand ging staan. Zij voelde zich niet erkend door mij, vanwege mijn gedrag.
- Ik liet me meeslepen in mijn gevoel. Zij ging vol in de weerstand en ik dus ook
- Door de hele situatie werd het moeilijk om toe te geven dat ik ongelijk had, of dat haar idee beter was. Überhaupt nog iets van haar idee over te nemen voelde als een nederlaag.
- Ik reflecteerde niet op mijn eigen gedrag maar projecteerde alles op de ander (“dit is niet goed wat zij doet, dat is niet goed wat ze doet”).
Wat ik had kunnen doen:
- Het gemeenschappelijke doel voor ogen houden en hetzelfde doel benadrukken, voor zowel mijzelf als voor haar. Waar willen we naar toe en wat is daarvoor nodig? Als we het hierover eens zijn, maakt het minder uit van wie de oplossing komt.
- Horen wat ze zei, waar ze zich druk om maakte, maar ook welke woorden ze gebruikte en welke emotie erin zat.
- In het verlengde daarvan: Niet constant mijn eigen boodschap herhalen, maar juist het gemeenschappelijke van onze argumenten zoeken en aansluiten bij haar taalgebruik.
- Bij de feiten blijven. Het niet persoonlijk maken. Ik riep nog net niet ”hoe dom kun je zijn om dat te geloven?!”, maar het had weinig gescheeld. Ik had moeten respecteren dat iemand een andere mening heeft en het bij feiten moeten houden. Die zijn namelijk te checken en dan krijg je geen discussie als “Maar ik vind dit mooier staan” of “Dat is beter omdat ik dat zeg”.
- Een open geest houden. Als ik er voor open had gestaan dat er ook andere goede ideeën waren, hadden we misschien makkelijker tot een beter idee kunnen komen.
- Afstand nemen en de situatie overzien. Ik zat zo in de tijdsdruk, dat ik afstand nemen en overzicht houden totaal vergat.
Heb jij de volgende keer gelijk maar krijg je het niet? Kijk dan wat jij kan veranderen binnen jouw invloedssfeer. Heeft de ander behoefte aan erkenning van zijn standpunt? Of strookt jullie taal niet met elkaar? Willen jullie wel hetzelfde? Je zult zien dat je er zelf meer aan kunt doe, dan je in eerste instantie denkt.
Wil je meer tips? Download dan mijn gratis E-book met praktische tips.