“Het loopt zo gemoedelijk. Dat is niet goed. We missen iets.” Wie net als ik gek is op leren en ontwikkelen, heeft misschien deze gedachten ook wel eens gehad. Je zit in een kalme gemoedelijke omgang met je projectgroep of team. Het is prettig dat we het allemaal zo met elkaar eens zijn, maar soms kan het gevoel opkomen: Wat missen we? Wat zien we niet? Welk deel van de wereld sluiten we uit?
Herken je dat? Misschien voel je je het buitenbeentje of diegene die altijd moeilijk doet. Maar eigenlijk zijn dit hele goede vragen om je af te vragen. Waarom dat zo is, legde Jennifer Garvey Berger (leiderschapsonderzoeker en coach) op de summit van de Inner Development Goals uit.
Gelijkgestemden zijn fijn
Wij mensen vinden het heel fijn om met gelijkgestemden te zijn. We wentelen ons dan in een warm bad van herkenning. We zijn het met elkaar eens. En elke keer als we het met elkaar eens zijn, krijgen we een shot dopamine (kort door de bocht gezegd zorgt dit voor het gevoel van beloning). Heerlijk!
Maar als onze mening afwijkt van wat de groep vindt, dan voelen we ons buitengesloten. Dat voelt als pijn, als een bedreiging. En dit gaat terug naar onze oorsprong waarbij het belangrijk voor ons was dat we geaccepteerd werden zodat we niet dood gingen (Ik schreef er eerder dit blog over). Wat er dan gebeurt volgens Garvey Berger is dat we in een groep onze mening gaan aanpassen aan wat de groepsnorm is. We veranderen onze woorden en we kijken naar wat anderen om ons heen vinden. Zo passen we erbij en worden we geaccepteerd.
Maar wat is dan het gevaar? Dat we als groep dan niet meer leren. Dat we niet meer verder kijken. Dat we niet meer twijfelen aan ons gelijk, want we zijn het met elkaar eens. We worden dan als groep dommer.
Mogelijkheden uitbreiden
Gelukkig geeft ze ook een oplossing: Luisteren naar een grote verscheidenheid van meningen. Niet alleen divers zijn, maar ook echt diversiteit toelaten. Op die manier kun je je mogelijkheden en zienswijzen vergroten. Dat helpt weer om je samenwerking te verbeteren, in een reactie op klanten of na te denken over nieuwe producten.
Zelf gebruikt ze de vraag met haar team: Can we disagree to expand possibilities? Kunnen we het met elkaar oneens zijn om de mogelijkheden uit te breiden over dit onderwerp?
Samen slimmer worden
Wat kunnen we hiervan leren? Dat het belangrijk is dat we ruimte geven aan buitenbeentjes en andersdenkenden. Dat vraagt wel om het verdragen van wat ongemak en bewust er van te zijn dat we makkelijk in de valkuil kunnen stappen van het gemak zoeken van eensgezinden. Daar kan juist een team weer bij helpen door elkaar te herinneren wat de valkuil is en wat het tegennatuurlijke kan opleveren. En zo word je met elkaar slimmer.
Wil jij met je team ruimte geven aan de verschillen in opvattingen om samen slimmer te worden en nieuwe denkrichtingen te verkennen? Dan is een sessie ‘mind the one mind’ iets voor jullie. Neem contact op en ik vertel je er meer over.