Sinds kort hebben we een pup in huis. Een brok enthousiaste energie die niets liever wil dan de wereld ontdekken en aangehaald worden. En om het beestje niet helemaal tot ongeleid projectiel te laten worden, volg ik allerlei puppy cursussen. Één ding lees kom terug in alle cursussen en de overeenkomst met teamsamenwerking vond ik zo treffend. Dat is de vraag: waar geef je aandacht aan?
Wat ik mijzelf zie doen
Luka, onze pup, is een goede spiegel voor me. Hij reageert op alles wat ik doe en ik weer op hem. Als hij op de bank springt, is mijn neiging om heel hard nee te roepen en hem er af te tillen. En als hij weer eens mijn schoen meeneemt, vindt hij het geweldig als ik achter hem aanren om het af te pakken. Ik reageer dus vooral op hem als hij iets doet wat ik niet wil.
Omgekeerd, als hij eenmaal lief aan het spelen is, doe ik snel iets voor mijzelf. “Makkelijk” denk ik dan, “Hij is rustig. Hoef ik hem even geen aandacht te geven.” Dus als hij rustig in de zon ligt, sneak ik even weg. En als hij tussen alle spullen in huis zijn eigen kauwbotje kiest, merk ik het bijna niet eens op.
Negatieve aandacht is ook aandacht
Maar door alle puppy cursussen besefte ik dat het fout doe. Ik beloon het gedrag dat ik niet wil zien doordat ik erop reageer. Een pup (en zeker ook de onze) vindt het heerlijk als hij aandacht krijgt. Het maakt niet uit of het positief of negatief is. Aandacht is aandacht.
Andersom ‘bestrafte’ ik het gedrag dat ik wel wil zien, door het als vanzelfsprekend aan te nemen. Ik beloonde niet dat wat er al was.
En dat zie ik heel terug in teamsamenwerking, ook bij mijzelf. We vinden het vanzelfsprekend dat iemand zijn werk goed. Daar zeggen we niks van, daar maken we nauwelijks complimenten over. Maar als iemand iets doet, wat ons niet zint, dan laten we ons horen, reageren we en zijn we veel tijd kwijt aan het afleren van dat gedrag. We ‘belonen’ het negatieve en we ‘bestraffen’ het positieve.
Alles was je aandacht geeft, groeit
In de puppy cursus word ik wederom bewust van dat ik Luka moet negeren als hij iets doet wat niet mag. Daarnaast moet ik hem alternatieven aanbieden om hem datgene te laten doen wat ik wel wil en dan belonen als hij dat doet. En dat is nog niet zo eenvoudig! Want hoe makkelijk is het om nee te roepen als hij weer met zijn neus op tafel zit en of er met mijn schoen vandoor gaat.
Het is simpel om gedrag te herkennen dat ik niet wil zien, maar het is veel moeilijker om te weten wat ik wel zien. Èn daarbij komt ook nog: ik moet het gedrag voor zijn.
Dus in plaats van hem links te laten liggen als iets goed gaat, moet ik hem belonen als hij dat doet. Dus rustig zelf aan het spelen? Belonen. Netjes wachten bij het oversteken? Belonen. Niet opspringen tegen de mensen? Belonen. Als ik zie dat hij de neiging heeft om achter een vogel aan te gaan, een alternatief bieden door bijvoorbeeld met een stok te zwaaien. En zo werkt het natuurlijk ook in teamsamenwerking. Niet dat mensen hetzelfde zijn als pups, maar het is wel zo dat we het leuk vinden om te horen wat we goed doen en we zijn dan ook geneigd om dat gedrag te herhalen.
Drie gouden stappen
Herken je dat je dit ook doet? Kijk dan eens naar hoe jij je gedraagt in je team met behulp van de volgende drie stappen:
– Geen aandacht geven aan gedrag dat je niet wilt zien.
– Gedrag dat je wel wilt zien faciliteren.
– En dan belonen als het gebeurt.
Met bovenstaande in mijn achterhoofd, ga ik wederom reflecteren op mijn teamgedrag. Ik weet zeker dat ik wel wat kan aanpassen in mijn gedrag!
Wil je meer weten?
Weet jij reflecteren op je gedrag en weten waar je nu eigenlijk (onbewust) aandacht aan geeft?
De training Relaxt meer Impact en Mindful Leiderschap maken je je onbewuste gedragspatronen duidelijk. Lees hier ervaringsverhalen en hier kun je meer lezen over de training ‘Relaxt meer Impact’. Stuur me een bericht en ik vertel je over de trainingen die ik onder andere aan leidinggevenden van de overheid geef.
