Bij de meditatiezaal
Gelijk de dag na mijn retraite gaf ik een inspiratie workshop over mindful leiderschap. Het contrast tussen vijf dagen stil zijn, met niemand praten en ineens tussen 140 mensen staan was enorm.
Niet dat het in mijn hoofd nu zo stil was, want ook daar kon het behoorlijk kwetteren.
Worsteling
De eerste twee dagen waren een enorme worsteling. Fysieke pijn van het vele stilzitten, de weerstand tegen het ‘niet aan het werk zijn’, de gedachten die door mijn hoofd schoten; het buitelde allemaal door elkaar heen.
Na twee dagen hield de pijn op, de weerstand verdween en de gedachten werden minder en minder lang. Niet dat ik helemaal gedachteloos was, ik werd er alleen minder in meegenomen.
Eerst had ik een gedachtenstroom die begon met:
-
Ik moet David niet vergeten te mailen. Dat moet ik echt onthouden.
-
Dat ga ik gelijk doen als ik thuis ben. (In gedachten zag ik mijzelf al thuis achter mijn computer).
-
Niet vergeten, anders gaat het mis. Dan loopt dat programma niet goed en toen hebben de deelnemers en ik een probleem de dag erna.
-
Dan moet ik dat op maandag nog recht gaan zetten.
-
Maar maandag geef ik twee workshops. Wanneer zou ik dat dan kunnen doen? (In gedachten zag ik mijzelf al twee workshops geven en druk tussen door David mailen om het programma dat mis liep recht te trekken.
- ….
… en die niet echt eindigde in iets, maar voor ik het wist had ik in gedachten David aan de telefoon terwijl ik mijn workshops aan het geven was, moest ik allemaal vragen van anderen ook tegelijkertijd beantwoorden en was er een beetje ongemak.
(Overigens niets van dit is uit gekomen. Ik heb David gewoon gemaild en het programma liep prima.)
Maar in de derde dag van de retraite gebeurde dit:
-
Ik moet David niet vergeten te mailen.
-
….
-
….
-
…
… Niets, nakkes, nada verder. Geen verdere gedachten. Gewoon terug naar het nu, het moment waar ik op dat moment was. Geen continuerend verhaal, geen gedoe, geen zorgen- nadenken – of twijfels. Gewoon niks. Heel rustgevend.
Dit is ook wat je traint met mindfulness. Je gedachten zien opkomen, ze erkennen en zien en ze weer weg laten gaan zonder in het verhaal meegenomen te worden.
En dat is zeker niet zo makkelijk maar je wordt er wel echt beter in als je meer oefent.
De retraitebegeleider sprak de zin uit die hij weer van iemand anders had gehoord:
“Als je een meditatiezaal in loopt lijkt iedereen heel sereen, kalm en vredig. Maar als je de hoofden zou kunnen openen, zou je een gigantische bokswedstrijd zien.”
Formule 1
Mijn worsteling veranderde naar een bokswedstrijd en naar verloop van tijd werd het een F1 wedstrijd waar ik als toeschouwer op de tribune zat en af en toe een gedachte voorbij zag gaan en snel weer weg zag gaan zonder dat ik er iets mee hoefde te doen. En dat bleef ik houden, ook de dag erna met de workshops en de 140 mensen om me heen en ook nog nu.
Delen:
